90’yı yıllarda Yenişehir Garnizon Komutanı olarak görev yaptı Yenişehir’de. O kadar çok anım var ki buradan yazmaya kalksam sayfalar yetmez.

   Yenişehir’de iz bırakan Garnizon komutanlarından birisiydi. Yenişehir’e ilk atandığı gün yapılan kokteylde tanışmıştık kendisi ile ve bir daha hiç küsmedik.

   İzmirli bir şoförü vardı Mıstık derdi. Gecenin bir yarısı gelirdi Mıstık evime ‘Abi komutan seni çağırıyor. Ne olur gel. Gelmezsen hazır kıtayı gönderir karışmam’ derdi.

   Ne bileyim seviyordu muhabbetimi demek ki.

   Gecenin bir yarısı nöbetçi kulübelerini gezer, askerlerle sohbet eder, bir ihtiyaçlarının olup olmadığını sorar, nişanlı ya da evli olanları harçlığını cebine koyup izne gönderirdi.

   En acı çektiği dönemler gelen bir şehit haberi olduğu zamandı. Gerçekten çektiği acıyı bir tek kendi içinde yaşardı.

   İnanılmaz derece iyi ve kaliteli bir insandı.

   En son geçtiğimiz yıl görüştük kendisi ile. Yenişehir’de görev yaptığı dönem kendisine köfte harcı yaparmış Kasap Yılmaz (Özgürler). ‘Bir isteğin var mı abi’ dediğimde onu söylemişti. Yaptırıp gönderdim parasını almadım diye çok kızmıştı bana. Ben ona abi derdim o da bana evlat. Aramızda asla gazeteci ve Garnizon komutanı ilişkisi olmadı. Hep abi kardeş, baba evlat gibiydik. Eşi Hülya abla arardı ara sıra eve davet ederdi Ferit Albayımın sıkıntılı olduğu dönemlerde.

   Kalite asla tesadüf değildir. Ferit Albay gerçekten kaliteli bir insandı. Herkesle barışık, görevini çok seven, ender insanlardan birisiydi.

   Her şeyin bir sonu olduğu gibi hayatında bir sonu var işte. Ölüm iyiyi kötüyü ayırmıyor. Zamanı dolanı alıyor bizden. Bizde ardından üzülüyor göz yaşı döküyoruz.

   Dünya çok iyi bir insanı daha kaybetti maalesef.

   Dedim ya o kadar çok anımız var ki onunla. Şimdi her biri film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden. İnsan yaşadığı güzellikleri de kötülükleri de asla unutmuyor. Düşünüyorum da Ferit Albayımla bir saniye bile kötü bir anımız olmamış. Her biri bir birinden değerli bu anıların neredeyse tümü tebessüm ettiriyor şimdi bana.

   ‘Bir insan bu kadar mı iyi olur’ tam da Ferit Albayıma yakışan bir deyim.

   Yüreğinde asla kötülük barındırmayan, insanları çok seven, görev yaptığı dönem askerlerine evladıymış gibi davranan bu güzel insan artık yok aramızda.

   Yeşil erikler öksüz kaldı. Balıkların bir yanı eksik artık. Çok sevdiği deniz mahsun. Dostları acılı. Yani sürekli kirlenen şu dünyada böyle güzel insanlar da gidince daha bir çekilmez oluyor bu dünya.

   Sayıları her geçen gün azalan Ferit Albay gibi adam gibi adamlar ayrıldıkça aramızdan biz de mahsunlaşıyoruz. Güzel adamlar bir bir ayrılıyor aramızdan ve yerlerine yenileri yetişmiyor.

   Ferit Albayım iyi insandı. Gönlü tertemiz yüreği çok genişti. Paylaşmayı sever, insana değer verirdi. Dostluğu çok kuvvetliydi. Eminim ki geceler boyu göz yaşı döktüğü şehitler karşılamıştır onu gittiği yerde.

   Maalesef ki o güzel insanlar bir bir ayrılıyor aramızdan. Bu kirlenmiş dünyada daha fazla duramıyorlar. Çekip gidiyorlar daha temiz yerlere.

   Dedim ya Ferit Albayım çok iyi bir insandı. Ve çekti gitti aramızdan. Ruhu şad mekanı cennet olsun. Sevenlerinin başı sağ olsun.